AKILLI GEÇİNENLER
Çok konuşan mı makbul?
Az konuşup çok bilen mi?
Bilip olayı ayrıntılarıyla
karşısındakine aksettiren mi?
Her konuya zıplayıp ben bilirim diyen mi?
‘Ben bilirimcilik’ bir hastalık mıdır?
Kesinlikle ele alınması ve takip edilmesi gereken hastalıklı bir sorun!
(tartışılan insan figürü kanımca)
Herhangi bir konu üzerinde konuşulması gereken ya da hararetli bir konu üzerinde tartışılan kişiyle, kendisini bir kalıba oturtmasıyla; karşısında pür dikkat onu dinleyenleri aptal yerine koymayı ihmal etmez. Sanki kendisi cok akılıymış gibi! Üstelik birebir yüzleşmekten de kaçınmaz. Her şeyin doğrusunu o bilir ve bir tek o haklıdır. Aslında hiçbir şey bilmediklerini hayretle izlersin.
Bir konu hakkında her zaman ben bilirimci tavır ve davranış içine girerler. Öylesine kendini beğenmiştir ki kibirinden her şeyi bencillik edasıyla anlatır! Sanırsınız kainatın sahibi o! Dünyanın yaradanı, efendisi o! Herkesten her şeyi en çok bilen yine o…!
Oysa ki bildikleri sadece kendi cüssesi kadarıdır. Lakin bu zayıf karakterli şahsı muhterem kişilikler(!) Hiçbir şeyin bilincinde olmadığı gibi, farkında bile değildir. Attığı yalanların, söylediği sözlerin…
Bir de bilse, olası durum vehametin gerisini siz düşünün… Şöyle de bir yönleri var bu nadide insanların (!) Kimsede olmayan -olmaz olası- tarzları… Bu da yaradılışlarındaki karakterleri kendilerince.
Olayları hep gerçekmiş gibi birebir anlatırlar. O da ayrı vahim bir durumdur.
Ve senin ona inanman için binbir dereden su getirir, haksız dahi olsa… Haklılığını ispata kadar gider! Attığı yalanlara inanmanı bekler. Sense hayretle dinlerken, inanmış olduğuna kanaat getirerek tepkini ölçer. Çabası daha bir kendisine sanki(!) Yalanına kendini de inandıracak tabii. Onu ondan başka dinleyen ve dikkate alan yoktur oysaki…
Konuştukça konuşur. Konuşmasında durdurak bilmez. Araya girecek olsanız hemen müdahale ederek susturur, konuşmasına hararetli bir şekilde devam eder. Ve seni hiçbir şey bilmemekle de suçlamaktan geri durmaz. Suçlar da suçlar… Ta ki konuşması son bulana kadar.
Demek ki insanın “kendini dev aynasında görmek” deyimi bundan imiş… Kendince kusursuz, muazzam ve etkili oluşu… BÜTÜN bunların toplanışıyla, mantık dışı megolomanyak tipteki ‘karakter-sizlik’ özelliği… Sadece dinleyenlere meze olmaktan ve alay konusu hâline gelmekten geri kalamayan tiplerin tümünü içine alıyor. Dinleyen toplum nazarında, hiç bir statü taşımamakla birlikte hiçbir şey değildirler. Dolayısıyla, seçkin karakteristik özellikleri taşıyan insanların gözünde bu tür insanlar yalancı damgası yemekten de geri kalmazlar!
