Şu anki durumda anlatılacak konusu ve bahsi geçen ne yok ki…
Güncel hayatımız akışında kamuoyunu oluşturan her ne varsa, içeriğiyle bizleri ilgilendiren detaylı-detaysız ve arabulucu varyantlarıyla hepsi birer birer karşımızda durmakta.
Akışkan suni gündemlerle çevrili bir atmosferi soluyoruz.
Tıka basa içimiz doldu, taşma evresini çoktan geçti. Sonunda hep birlikte patlar hale geldik.
Sürekli gazetecilere yapılan sansürlü dürtmeler, uyarı mahiyetindeki ikazlı tehditler bardağı taşıran son damla oldu.
Ya da daha pek çok şeye gebe mi demeli?
Hali hazırdaki süreçte kısıtlamalar, dar süreci kapsayan olumsuz izlenimler, akabinde tek taraflı sonuca dayalı takiplerde…
Peşi sıra gelişen olaylar, hepsinden sonrası halay çekercesine görselli ve toplu halde kol kola tutuklamalar…
Kimi kimden koruyorsunuz?
Halkın gerçek gündemden haber alma özgürlüğünü neden kısıtlarsınız?
Kim oluyorsunuz da halkın adına karar veriyorsunuz?
Ya da yaptığınızın hesabını kime vereceksiniz?
Gerçekten bu bir merak konusu.
Her deliren deli gömleğini giymekte zorlanır.
Bir insanın haklıyken haksız yere suçlanıp kodese atılmasının haklı bir nedeni olamaz.
Hepimiz birden mi susalım veya hep bir ağızdan haykırıp mahpusu mu boylayalım?
Bu durumda ne yapılabilir?
Şikayet edecek bir merci bulamamak, çaresizliğin ve acizliğin en somut hali.
Bu soruda ‘korkunun ecele faydası yok’ dedirtir cinsten.
Cesurca bir insanın içinden geleni aktarması kadar doğal hiç bir şey olamaz.
Olmaması için de bir neden olmaz.
Her birey kendine münhasır bilgi ve birikimlerini bildiği en doğru şekilde aktarmakla kendini hükümlü kılar.
Karşı eylemlere boyun eğip boyunduruk altına girdiğinde,
İşte o zaman işleyişin tersi bir durumla karşı karşıya kalır ki;
Bu da gerçeğin hiçbir zaman gün yüzüne çıkmayacağı anlamına gelir.
