YANILSAMA
Uğrunda ölümü göze alacak kaç kişi var bu hayatta?
Sevgi uğruna ya da aşkı ugruna mı demeli..?
Sayı verebilir mi buna insan?
Çok sevdiğini sandığın koca koca içi oyuk bir ‘hiç’ kelimesinin içine ne sığdırabilir ki insan..?
Sevginin kökeninin alabildiğince içine dalıp, negatif düşünceleri bir tarafa atıp, pozitifliğince içine işlediğin o ‘kutsal sözcüğün’ sevgiye aç, sevgiye muhtaç, sevgisiz yapamam diyen; sandığının aksine kendisindeki o sevgi yetisinin, dar ağacında kaybolup gidercesine kabullenişi inkârdan mı?
Geçti geciyor sandığımız algımızdan mı bu kabulleniş..?
Bizi şaşırtan sebepler, olası durumların vehameti mi?
Yoksa kalıcı olan hayatlarımızı yerle yeksan eden, somutlaştıramadığımız soyut sevgimiz mi?
‘Tutkumuz’ ya da adına her ne dersen ‘aşk’ mı?
Sayıca aza indirgendiğinde, günümüz aşklarının olmazsa olmazı ‘kalite seviyesi de düşen sevginin’ içi ne yazık ki boşalıyor. Tüm sevgi sözcükleri bir hiç uğruna savruluyor. Sahi, nerede kaldı ‘gerçek’ sevgiler? Sevgiliye yazılan güzel sözler arama motorunda mı? Halbuki, ne güzel sözdür: “Dünyayı güzellik kurtaracak, bir insanı sevmekle başlayacak her şey”
Yoksa bu da bir tür yanılsama mı?
